Hoera, Meneer de Logeerhond is weer bij ons!

'

Altijd gezellig en altijd verrassend. Ik geniet van zijn enthousiasme iedere keer wanneer hij me ziet. Ben ik 8 uur op mijn werk geweest dan is hij blij, dartelt om me heen, geeft een paar flinke kopstoten tegen mijn benen en als we dan ook nog gaan wandelen ben ik zijn allerbeste vriend.

Ga ik hierna even de post in de gang pakken? Dan is hij weer ontzettend blij dat ik terug kom. Opnieuw dartelt hij om me heen, nog een paar kopstoten tegen mijn dijen aan en hij gaat enthousiast bij de deur staan om te wandelen. Ja zeg, we zijn net terug!

 

Op mijn vrije dag besluit ik met Meneer naar het strand te gaan. Het is niet te warm dus prima om te wandelen. Hij houdt van autorijden en zit gezellig op de bijrijders stoel. Eigenlijk moet hij van mij achterin, maar zolang hij nog tussen de twee voorstoelen past is de achterbank geen optie voor Meneer. Dus voor ik met mijn ogen kan knipperen zit hij voorin.

Ach, ook goed.

 

We hebben een heerlijke dag maar rond vijf uur moeten we helaas echt terug. Stom! Ik had eerder willen vertrekken, want nu staan we in de file om het parkeer terrein af te kunnen. Meneer vindt het niet erg. Hij zit blij naast me, en blaft 1 keer tegen iedere auto die we passeren. Hij heeft behoorlijk wat volume dus ik ben blij dat hij het bij die ene keer houdt.

Sommige automobilisten schrikken van hem, anderen hebben hem al zien zitten en houden wat afstand. Maar het leukst is de auto vol kinderen. Ze blijven een tijd naast ons stilstaan en voeren Meneer een smakelijk ijsje. Genietend kijkt hij naar mij om: zie je wat ik krijg? Ja lieverd, geniet er maar van! Wanneer we op de snelweg zitten krijgt hij eindelijk zijn suikerdip en valt heerlijk in slaap.

 

En ik? Ik heb spijt het ijs dat hij gekregen heeft, want het heeft zijn darmen in werking gezet en Meneer ligt de hele weg terug stinkscheten te laten. 🤢

 

Foto van Andrew Pons via Unsplash

'