Grote stappen....grote stappen voorwaarts en flink de pas er in houden.
Dat was het voornemen...👊
Helaas het waait en het waait hard! De windvlagen waaien in mijn mond zodra ik die open doe om hard heel hard te gaan zingen, want ik hou van wandelen in het bos tijdens een herfstbui. Maar tegen deze wind in lopen kost wat extra kracht. Vandaag dus geen aria’s uit volle borst gezongen voor mijn gevlucht publiek. Nee, de eekhoorntjes en konijnen zitten vast ergens diep weggedoken in hun warme holletjes.
Nadat ik drie afgewaaide takken nét heb weten te ontwijken en een hele berg eikels in mijn capuchon heb gevangen besluit ik dat het genoeg is. Ik wandel wel via het dorp terug. Door moddersloten, via sluipweggetjes, struikgewas en afgesloten wegen bereik ik eindelijk de bewoonde wereld weer.
Met de wind in de rug en flinke passen waai ik in no time terug naar huis.
Heerlijk! Ik heb genoten! Een uur lang uitgewaaid, schoon gespoeld en leeg gelopen! Alle muizenissen uit mijn hoofd, tijd voor een heerlijk ontspannen weekend met Mijn Lief, die toevallig net thuis komt wanneer ik mijn laarzen uit sta te doen. Hij rent de vijf meter tussen auto en voordeur. Komt binnen, geeft me een kus en zegt:
“Brrrrr je zou nog geen hond naar buiten sturen nu”
Reactie plaatsen
Reacties
Ik krijg het er bijna koud van. 😉