Oesters...

Idyllischer kun je het je haast niet voorstellen!

Op de camping aan zee, bovenop de rotsen staan wij met ons tentje. Helemaal alleen op het hele terrein.
Voor sommige misschien een nachtmerrie, voor mij het mooiste wat er bestaat! De zon gaat recht voor ons neus onder in de zee. Wauwwie....

Na zonsondergang blijft het nog lang prachtig voor en boven onze tent. Dit samen met een heerlijke temperatuur zorgde voor heerlijke kleine uurtjes 👊🥂

Als ik de tent de volgende ochtend uit kruip schijnt het zonnetje alweer vrolijk boven de rotsen. De zonsopgang heb ik dus gemist. Ach morgen weer een dag.
Ik kijk wat om me heen, buig en stretch wat in mijn string, want we zijn toch moederziel alleen....
Dacht ik....
In mijn ooghoek zie ik namelijk beweging. Een man! Als een soort Neptunus verheft hij zich uit de zee. 

Oeps, ik neem een snoekduik ons kleine tentje in en schiet gauw iets bedekkenders aan. Dat voelt beter voor als ik oog in oog kom te staan met de God van de Zee!

Zodra ik weer mijn hoofd om een hoekje steek blijkt de man heel snel te kunnen lopen. Hij staat al voor onze tent! Hij is geen Romeinse God maar vangt oesters in “onze” zee. Dit vertelt hij in het Frans....ik spreek Nederlands, Duits, Engels en een woordje Pools, maar helaas geen Frans. We praten dus met handen, voeten en klanken.

Ik begrijp dat hij ons aanbiedt om te proeven. Nu heb ik nog nooit een oester gehad, dus ik denk dat ik dat wel lust.

Het blijkt (sorry voor mijn onwetenheid) een rauw hapje te zijn. Ik griezel wat, maar laat me niet kennen. En glibber het beestje naar binnen.....

Het was meteen mijn aller aller allerlaatste ooit, want niemand had verteld dat ik de hele dag dat beest nog zou voelen rondzwemmen in mijn buik. 🤢

Photo by Charlotte Coneybeer on Unsplash