Zodra de knie van Mijn Lief genezen is besluiten we een weekendje naar onze geboortestreek terug te gaan en na járen weer eens ouderwets te gaan “stappen”. Ontspannen de kroeg in, kijken wat er gebeurt en meegaan met de energie van die avond.
Nou dat gaat helemaal goed komen!
Bij binnenkomst in onze oude stamkroeg steek ik mijn armen omhoog maak een vreugde sprongetje en kijk uitgebreid om me heen.
Heerlijk er is niet veel verandert! En waar het vroeger een café voor vroegrijpe kinderen was, is het inmiddels een café voor wat rijpere ouders. We vallen dus nog steeds binnen de doelgroep.
Mijn Lief ziet natuurlijk een oude bekende en ik wordt gesignaleerd door een groep waarvan ik éven niemand herken. Maar dat ligt vast aan mijn slechte geheugen, ze zijn zo enthousiast! Mijn Lief en ik gaan dus voor even ieder ons eigen weg. Met een knipoog naar hem sluit ik me bij de steeds groter wordende vriendinnen groep aan.
We dansen, kletsen en hebben enorm veel lol. Vooral met een vaag bekende vrouw klikt het uitstekend, alsof we niets anders doen dan iedere week samen uitgaan en nieuwe mensen ontmoeten. Het voelt als vanouds en omdat ik erg slecht in namen onthouden ben, ontwijk ik het om haar bij haar naam te noemen. Wat drinken aanbieden en lachen dat we nog steeds per ongeluk hetzelfde bloesje dragen lukt prima zonder elkaars naam te noemen.
Wat een heerlijke groep mensen woont hier. Jammer dat ik er maar 1 een beetje herken....waar is dat ook alweer van....hockey? Schilderen? School? Vrienden? Ik weet het echt niet.
Na een feestelijke avond lopen Lief en ik giebelend als pubers naar de air B&B voor de rest van de nacht. Onderweg vraagt Mijn Lief waar ik de vrouw van zijn vriend van ken? Die met dezelfde blouse als ik!...
Ze komt namelijk helemaal niet uit deze buurt, maar was zo blij dat ze meteen in de groep opgenomen werd door mij...😳
Foto van Michael Discenza via Unsplash
Reactie plaatsen
Reacties