Mijn gitaarlessen zitten er bijna op! We waren geen vrienden, mijn gitaar en ik.
Maar goede collega’s zijn niet altijd goede vrienden besluit ik. En ik zet door!
Dit houdt wel in dat ik andere dingen moet laten. Bijvoorbeeld schrijven aan mijn nieuwe boek: echt niet! Mijn vingers zijn beurs en verkrampt en de toppen voelen aan alsof ik er met een hamer opgeslagen heb. Hier wordt voorlopig geen toetsenbord aangeraakt.
En dan nagellakken. Het heeft geen zin! De ene hand moet lange nagels, de andere hand korte nagels. Het ziet er niet uit en al helemaal niet met mijn knalgele, maar oh zo vette, gellak.
Een smakelijk sausje bij het avondeten? Nee mijn pols kan het nu niet aan. De onnatuurlijke gitaar-speel-houding verkrampt en verzuurt mijn pols en verpest ook nog mijn humeur. Dus Lief eet het vanavond maar lekker droog op!
Zo tobben we wat aan. Na 15 lessen zou ik ongeveer 18 akkoorden moeten kennen. (hoe dan??) Ik beheers er 1 en snap er 3. Het begin is er 🎶 en ik begin het stiekem toch wel leuk te vinden....
Ik weet inmiddels wel perfect hoe ik er cool bij kan zitten, nonchalant ritmes op de kast kan trommelen en dat ik hem met de hals naar beneden op mijn rug moet dragen....ook belangrijk!
Op de terugweg besluit ik even bij een vriendin langs te fietsen. Precies op tijd, ze heeft liefdesverdriet! Vol medeleven zak ik op een stoel om het aan te horen en maak in diezelfde beweging een eind aan de ontluikende vriendschap met mijn gitaar. Een oorverdovende kraak vertelt me dat ik niet kan gaan zitten met een gitaar op mijn rug.
Reactie plaatsen
Reacties