Ik heb mezelf vroeger altijd als "meidenmoeder" gezien. Het lot besliste anders en ik kreeg twee keer een prachtige zoon. Heerlijk, ik bleek uiteindelijk een "jongensmoeder".
Toch bleef het kriebelen, maar nóg een poging? Nee dat dan ook weer niet. Ik verzon iets anders. Na de verhuizing en eerste kennismaking bombardeerde ik ons nieuwe buurmeisje als "mijn leendochter" Heerlijk blijkt dat!
We winkelen bling en glitter van haar kleedgeld.
Ik help haar kamer roze maken, nadat ze gespaard heeft voor fluorverf.
We oefenen in de tuin haar balletpasjes maar ik hoef haar niet te halen of te brengen naar les.
En uiteindelijk ga ik haar uit zwaaien met tranen in mijn ogen wanneer ze gaat studeren op kosten van haar ouders.
Een ideale leendochter vond ik, wel de lusten, niet de lasten!
Tot ze me vannacht uit bed belde om 04.00 uur omdat haar band lek was
Reactie plaatsen
Reacties