Nu deel twee van “Het boek van Jasmine Muts” steeds dichterbij komt, wordt het tijd om de dingen serieus aan te gaan pakken. Dus zodra een fotograaf zich meldt om mij op mijn werkplek vast te leggen zeg ik volmondig “Ja, ik wil!”
Een datum is snel geprikt, tot ik merk dat dit precies in de carnaval valt. Tja wanneer ik wil dat zowel mijn huis als mijn hoofd een beetje toonbaar op de foto komt is dat géén goed idee. 🤪
De nieuwe datum is opnieuw snel geprikt en ik heb na het grote verkleedfeest tijd genoeg om bij te komen, uit te rusten en op te ruimen. Alles gecontroleerd! 👍
Op de dag zelf sta ik temidden van een vloedgolf schone was met mijn haren in de verf in mijn huispak te strijken wanneer ik opeens aan onze afspraak denk. Ik gooi het strijkgoed op bed, spoel de nog niet ingetrokken verf uit, trek iets anders aan en fohn mijn haar droog. Nog heel snel alles in mijn werkkamer recht trekken en trrrrrring daar gaat de bel.
Poeh net op tijd. 😁
Ik trek de deur open en een vriendelijke man neemt vanaf dat moment alles over. Dat haar moet anders. Een sjaaltje erbij. Een foto in de gang, een bij de voordeur, een in de tuin (het regent!!), in de woonkamer nou ja overal zijn we geweest. En ik had alleen mijn werkkamer opgeruimd!
De allerleukste foto is die geworden waar ik languit met natte haren van de regen op ons bed temidden van de schone was mijn eigen boek lig te lezen.
Toch knap, zo’n treffend plaatje....
Reactie plaatsen
Reacties