Mijn leven is soms vreselijk saai en het volgend moment raast het voort en moet ik opletten dat ik mezelf niet ergens onderweg verlies.
Zo’n drukke periode heb ik nu!
Ik zit weer bij allerlei clubjes, verenigingen, commissies, groepjes en heb thuis ook nog het een en ander wat aandacht vraagt.
Om wat meer tot mijn innerlijke zenn te komen (proest..) besluit ik om ondanks alle drukte toch met mijn vreselijk hippe vriendinnengroepje een middag/avond op pad te gaan. Wat we precies gaan doen wordt angstvallig geheim gehouden, maar gezien het hoge gehalte milieubewuste globetrotters (is dat geen contradictie??) verwacht ik een dag vol witte wijn met ijs, bikram yoga, bungee jumping van luchtkastelen, biomimicry of veganistisch slow coocking.
Verrassing: het is niets van dit alles! We hangen met onze benen over de leuning bungelend thee te drinken tot we als vanzelf overgaan op iets anders, van lichte cola tot zware alcohol, yummie fingerfood en bitterballen, alles kan en alles mag. Het doet niets af aan de hoeveelheid schaterbuien en lachsalvo’s.
Uren later zijn de lach- en buikspieren voldoende getraind en warmgedraaid om ons over te geven aan een workshop. Mijn verwachting is hoog... en ik word niet teleurgesteld.
Want precies daarom vind ik iedereen zo leuk hier. Niets pretentieus, niets grachten-gordeligs. Gewoon iets wat vroeger iedereen kon, dus dat moet ons ook lukken! Leve de oude ambachten. Arenvlechten ... of gerstknopen.... of korendraaien.... of zoiets....
En... ik kan het ook!
Reactie plaatsen
Reacties